“Mam, is het nog ver?” Jelle’s stem klinkt klein in de wind, die aan ons trekt. Ik glimlach en knijp in zijn schouder. “Nee, schat, zie je daar de vuurtoren? Dáár moeten we zijn.” In de verte zwiept het licht van de vuurtoren over de donkere zee en het lege strand. Even lijkt alles stil te staan, maar dan ploeteren we verder, voet voor voet door het zware, natte zand. Harde regendruppels slaan op ons neer.

𝐇𝐞𝐭 𝐥𝐢𝐜𝐡𝐭 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝐯𝐮𝐮𝐫𝐭𝐨𝐫𝐞𝐧 𝐠𝐚𝐟 𝐉𝐞𝐥𝐥𝐞 𝐞𝐧 𝐦𝐢𝐣 𝐡𝐨𝐮𝐯𝐚𝐬𝐭

Na wat voelt als een eindeloze tocht, staan we eindelijk voor ons hotel. De warme lichten achter de ramen zijn een welkom baken in het donker. Zodra we binnenstappen, voelen we de verandering. Hier is het droog, warm en veilig. De regen druppelt nog na langs onze broekspijpen, en onze jassen hangen zwaar en koud om ons heen, maar de warmte laat ons al ontspannen. Terwijl Jelle onder de douche bijkomt, blijf ik voor het raam staan en kijk naar de vuurtoren. Elke keer als het licht voorbijkomt, voel ik een vertrouwdheid die verder gaat dan deze avond.

𝐈𝐤 𝐛𝐞𝐧 𝐞𝐞𝐧 𝐯𝐮𝐮𝐫𝐭𝐨𝐫𝐞𝐧 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐯𝐫𝐨𝐮𝐰𝐞𝐧

Op dat moment besef ik: ik ben zelf ook een vuurtoren. Niet alleen op deze stormachtige avond, maar ook voor de vrouwen die ik begeleid. Voor hen die, na een zwangerschapsverlies, door een donkere en koude periode gaan, ben ik een baken—een lichtpunt dat richting en veiligheid biedt. Ze voelen zich net zo verloren en uitgeput als wij daar op het strand, en zoeken houvast, een teken dat ze niet alleen zijn en dat er een pad is, zelfs in het donker.

𝐄𝐞𝐧 𝐯𝐞𝐢𝐥𝐢𝐠𝐞 𝐩𝐥𝐞𝐤 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐡𝐞𝐧 𝐨𝐦 𝐭𝐞 𝐬𝐜𝐡𝐮𝐢𝐥𝐞𝐧

Elke dag ontmoet ik moeders die hun kindje door een miskraam hebben verloren. Hun verdriet is intens, als een storm die alles overhoop haalt. Ze zoeken iemand die hen begrijpt, bij wie ze even kunnen schuilen. Bij mij vinden ze een plek waar het droog en rustig is, waar ze even verlost zijn van de kou van hun verdriet. Ik luister, zonder oordeel en zonder haast. Hier kunnen ze alles delen: hun verdriet, twijfels en angsten.

𝐙𝐨𝐝𝐚𝐭 𝐳𝐢𝐣 𝐬𝐭𝐚𝐩 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐬𝐭𝐚𝐩 𝐡𝐞𝐫𝐬𝐭𝐞𝐥𝐥𝐞𝐧 𝐧𝐚 𝐡𝐮𝐧 𝐦𝐢𝐬𝐤𝐫𝐚𝐚𝐦

Ik weet dat herstel na een miskraam geen rechte weg is, geen vast tempo of regels. Daarom kijken we samen naar wat ze nodig hebben om het verlies van hun kindje een plek te geven. Hoe kunnen ze die pijn verweven in hun leven? En wanneer ze eraan toe is, kijken we ook naar wat haar lichaam nodig heeft om opnieuw kracht te vinden, of dat nu is voor een eventuele nieuwe zwangerschap of om weer sterk in het leven te staan. Zo help ik hen stap voor stap verder te gaan naar een leven waarin opnieuw ruimte is voor zachtheid en hoop.

𝐎𝐨𝐤 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐣𝐨𝐮 𝐡𝐞𝐛 𝐢𝐤 𝐞𝐞𝐧 𝐩𝐥𝐞𝐤 𝐨𝐦 𝐭𝐞 𝐬𝐜𝐡𝐮𝐢𝐥𝐞𝐧

Voel jij je na je miskraam ook in het donker loopt, alsof de regen blijft vallen en de kou in je hart zit? Weet dat je niet alleen bent. Je mag altijd even bij me komen schuilen, al is het maar voor een half uurtje, om te voelen dat er ook in jouw storm iemand is die naast je staat. Samen vinden we de weg naar de rust die je nodig hebt om verder te kunnen.

Lieve groet, Marina