Rillend als een rietje sta ik aan de waterkant. Het is begin januari en de gevoelstemperatuur is 6 graden. Kan iemand mij in hemelsnaam uitleggen waarom ik dit doe? Ik lijk wel gek! Heel langzaam zet ik de eerste stappen het koude water in. De adem stokt in mijn keel en voor een moment verkrampt mijn lichaam. Toch zet ik door en een paar tellen later lig ik in het, toch wel, hele koude water. “Niet te lang erin,” wordt er vanaf de kant geroepen. Ik zwem terug om mij iets later in een gevoelsmatig warme handdoek te wikkelen. Trots, nee supertrots! Ik heb het toch maar mooi gedaan!

Stop met dat getrut

Hoe ontzettend cliché het ook klinkt: elk begin, die ene eerste stap, die is altijd het moeilijkst. Zeker als het iets is waar we tegenop zien. Dit geldt voor mij bij het koude water want ik ben helemaal geen fan van kou. Maar zeker ook voor mijn cliënten bij de eerste verandering van hun eetpatroon. Opeens valt het met die hondsmoeheid toch wel mee of blijkt het toch moeilijk om in je dagelijkse doen en laten in te passen of wordt het boodschappen doen hierdoor toch écht onmogelijk.

Het zal altijd gaan schuren

Ons brein verzint allerlei redenen om die stap maar niet te hoeven zetten, om iets lastigs maar niet te hoeven doen. Gewoon lekker alles bij het oude houden daar houdt het brein van! Maar wie houdt wie nu voor de gek? Als je van die hondsmoeheid af wil, dan zul je aan de slag moeten. Want als je blijft doen wat je nu doet, dan weet je in ieder geval één ding zeker: dan krijg je wat je al kreeg, of hebt. Je voelt het al aankomen: juist ja, je totale gebrek aan energie. Je zal dus iets moeten veranderen en dat gaat niet zonder slag of stoot.

Je inspanning wordt beloond: je energie weer terug

En ook al gaat het schuren en pijn doen; je inspanning wordt beloond. In mijn geval met een warme handdoek en een overheerlijke stevige kom Servische bonensoep. En in jouw geval? Jij krijgt eindelijk je zo gemiste energie weer terug. Energie om, net zoals bij mij, weer dingen te doen waarvan je dacht die nooit te gaan doen. Wie weet lig jij binnenkort ook in het ijskoude water 😊.

Gun jezelf dit en spring!

Wees eens eerlijk: blijf je langs de waterkant staan en hangen in die dat afgematte en futloze gevoel? Of ben je er klaar voor om je vermoeidheid aan te pakken en in het koude water te springen? Ga je voor het laatste? Neem dan contact met mij op via 06 – 28 32 00 68 of info@puurmarina.nl. Ik help je springen maar zorg ook voor de warme handdoek en de kop Servische bonensoep 😉!

Warme groet, Marina