Dit komt niet meer goed, denk ik, terwijl ik vertwijfeld naar mijn tomatenplanten staar. Het is één grote wirwar geworden. Mijn man kijkt mee en vraagt: “Hoe heeft dit nou kunnen gebeuren?” Geïrriteerd antwoord ik: “Omdat iemand geen spijkers in de muur heeft geslagen om de planten te ondersteunen.”
𝐃𝐢𝐭 𝐤𝐨𝐦𝐭 𝐥𝐚𝐭𝐞𝐫 𝐰𝐞𝐥, 𝐝𝐚𝐜𝐡𝐭 𝐢𝐤 – 𝐧𝐞𝐭 𝐚𝐥𝐬 𝐣𝐢𝐣
Elk voorjaar begin ik vol enthousiasme aan mijn stadstuin. Rucola, pluksla, spinazie—alles groeit er, inclusief tomatenplanten. Dit jaar leek alles goed te gaan, maar één ding miste: de spijkers in de muur om de tomatenplanten te ondersteunen. Die komen later wel, dacht ik, terwijl ik de jonge planten aan een stokje bond. Maar het weekend daarna gebeurde er niets, en het weekend daarop ook niet. De tomatenplanten groeiden door, werden steeds zwaarder en uiteindelijk brak de stok. Alles zakte in elkaar tot een grote, groene chaos.
𝐄𝐧 𝐳𝐨𝐧𝐝𝐞𝐫 𝐡𝐞𝐭 𝐭𝐞 𝐦𝐞𝐫𝐤𝐞𝐧, 𝐫𝐚𝐚𝐤𝐭𝐞 𝐣𝐞 𝐬𝐭𝐞𝐞𝐝𝐬 𝐯𝐞𝐫𝐝𝐞𝐫 𝐯𝐞𝐫𝐬𝐭𝐫𝐢𝐤𝐭 𝐢𝐧 𝐣𝐞 𝐞𝐦𝐨𝐭𝐢𝐞𝐬
Misschien herken je dit gevoel. Na jouw miskraam dacht je misschien: Dit valt wel mee, ik ga weer verder, dit gaat vanzelf over. Je probeerde sterk te zijn en dacht dat je het verdriet snel zou verwerken. Maar terwijl je het wegdrukte, bleef het terugkomen. De stroom aan gevoelens leek niet te stoppen. Het enige dat je zeker wist, was dat je je steeds eenzamer voelde en dat het verdriet op onverwachte momenten omhoogkwam. Zonder dat je het doorhad, raakte je steeds verder verstrikt in je eigen emoties. Je weet nu niet meer waar je moet beginnen om alles te verwerken.
𝐌𝐚𝐚𝐫 𝐡𝐞𝐭 𝐢𝐬 𝐧𝐨𝐨𝐢𝐭 𝐭𝐞 𝐥𝐚𝐚𝐭 𝐨𝐦 𝐨𝐫𝐝𝐞 𝐨𝐩 𝐳𝐚𝐤𝐞𝐧 𝐭𝐞 𝐬𝐭𝐞𝐥𝐥𝐞𝐧
Net zoals ik met mijn tomatenplanten te lang wachtte om hulp te vragen, heb jij dat misschien ook gedaan. En dat is oké. Na een miskraam krijg je vaak te horen dat het “vanzelf weer goedkomt” of dat “het kindje nog klein was, dus het stelt niet zoveel voor.” Maar hoe klein ook, dit verlies raakt je diep. Voor jou betekent het alles. Misschien heb je door die goedbedoelde adviezen net iets te lang gewacht en is er een chaos in je hoofd ontstaan. Maar dat betekent niet dat het te laat is om orde op zaken te stellen.
𝐖𝐚𝐧𝐭 𝐣𝐞 𝐤𝐮𝐧𝐭 𝐚𝐥𝐭𝐢𝐣𝐝 𝐛𝐞𝐠𝐢𝐧𝐧𝐞𝐧 𝐦𝐞𝐭 𝐝𝐞 𝐰𝐢𝐫𝐰𝐚𝐫 𝐢𝐧 𝐣𝐞 𝐡𝐨𝐨𝐟𝐝 𝐮𝐢𝐭 𝐞𝐥𝐤𝐚𝐚𝐫 𝐭𝐞 𝐡𝐚𝐥𝐞𝐧
Mijn tomatenplanten moest ik uiteindelijk opgeven—de chaos was te groot geworden om nog te redden. Maar zo rigoureus gaan wij niet beginnen. Jij en ik gaan samen stap voor stap de wirwar in je hoofd uit elkaar halen. We beginnen met het echt verwerken van je verlies, zodat je ruimte krijgt om je verdriet een plek te geven en je weer kunt ademen. Zo help ik je verder te gaan zonder steeds terug te vallen in verdrietige gedachten en gevoelens.
𝐄𝐧 𝐢𝐤 𝐤𝐚𝐧 𝐣𝐞 𝐡𝐢𝐞𝐫𝐛𝐢𝐣 𝐡𝐞𝐥𝐩𝐞𝐧
Voelt jouw hoofd net als mijn groene chaos? Wil jij niets liever dan deze chaos aanpakken en eindelijk weer rust in je hoofd ervaren? Meld je dan aan voor mijn pilottraject. Samen gaan wij aan de slag om de rust waar jij zo naar verlangt terug in je leven te brengen.
Lieve groet, Marina