“Stik, dit kan echt niet meer!” denk ik terwijl ik een foto bij mijn blog aan het uitzoeken ben. Op zijn Brabants gezegd: de mussen gaan de komende dagen weer van het dak vallen, het wordt weer tegen de 30 graden, en het enige wat ik kan vinden van mijzelf is een foto met dikke wintertrui en een sjaal om mijn nek. Het zweet loopt al over mijn rug door alleen naar die foto te kijken. Maar ja, alle andere foto’s, met bijvoorbeeld dat leuke roze truitje, zijn ondertussen een paar jaar oud en al heel, heel vaak gebruikt. Het is tijd. Tijd dus voor nieuwe foto’s voor mijn bedrijf.

𝐇𝐞𝐭 𝐢𝐬 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐳𝐨 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐝𝐢𝐧𝐠: 𝐨𝐩 𝐝𝐞 𝐟𝐨𝐭𝐨 𝐠𝐚𝐚𝐧

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik houd niet van op de foto gaan. Het is niet zo mijn ding en dat is zachtjes uitgedrukt. Ik vind er altijd iets van: ik sta er niet leuk op, mijn ogen zijn dicht, het bloesje zit scheef; noem maar op. Maar er is nog iets: ik heb nog steeds geen nieuwe kleren gekocht. Op zich geen ramp maar dat zou betekenen dat, als ik mij over de drempel zet van voor de lens te gaan staan, ik weer dezelfde dingen laat zien en weer dezelfde dingen zie als een jaar geleden toen de vorige set werd geschoten. Ik lijk mijn klanten wel!

𝐍𝐞𝐭 𝐳𝐨 𝐦𝐢𝐧 𝐚𝐥𝐬 𝐝𝐢𝐭 𝐝𝐞 𝐣𝐨𝐮𝐰𝐞 𝐢𝐬 𝐚𝐥𝐬 𝐣𝐞 𝐧𝐨𝐠 𝐬𝐭𝐞𝐞𝐝𝐬 𝐳𝐨 𝐮𝐢𝐭𝐠𝐞𝐛𝐥𝐮𝐬𝐭 𝐛𝐞𝐧𝐭

Want als jij je nu nog steeds met zoveel moeite door de dagen sleept als een jaar geleden dan weet ik één ding zeker: je hebt de vakantiefoto’s van de afgelopen zomervakantie ver weg opgeborgen. Je wilde liever niet op de foto want ook jij vindt dit net zo verschrikkelijk als ik. Maar jij weet ook dat die foto’s precies hetzelfde vermoeide hoofd laten zien als vorig jaar. Ook deze vakantiefoto’s laten weer net zo weinig activiteit zien: je bent niet aan het voetballen, je bent niet aan het badminton spelen, je bent niet aan het kubben met de kinderen. Jij bent diegene die altijd, op de achtergrond, uitgeblust op het strandlaken ligt. Terwijl op de voorgrond van de foto je partner drukt met de kinderen speelt.

Dat is de realiteit. De simpele realiteit die jou echt je keel begint uit te hangen.

Je wilt niet meer die vermoeide dweil zijn.

Je wilt weer die energieke moeder zijn die je ergens nog steeds bent!

𝐃𝐮𝐬 𝐭𝐢𝐣𝐝 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐞𝐞𝐧 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐬𝐭𝐞𝐥! 𝐃𝐨𝐞 𝐣𝐞 𝐦𝐞𝐞?

Net zo goed als ik weer die leuke geklede ondernemer wil zijn, die ik eigenlijk ook ben, moet ik de tijd nemen om mij in nieuwe kleren te steken. Dus ik heb een voorstel: ik ga shoppen en op de foto. En jij? Jij neemt contact met mij op zodat we ervoor kunnen zorgen dat jij volgend jaar weer springend en dansend op de foto staat. Deal?

Warme groet, Marina